Nadpotliwość leczenie botoksem Warszawa

Nadpotliwość się pojawia się już u nastolatków, często jest to uwarunkowane genetycznie, zbierając wywiad dowiadujemy się, że ktoś bliski z rodziny też miał ten problem. Nadpotliwość zmniejsza się wraz z wiekiem pacjenta, u osób dojrzałych występuje rzadko.

Główną przyczyną nadpotliwości jest nadreaktywność układu nerwowego, powoduje on nadmierne pobudzenie gruczołów potowych, które produkują pot. Wydzielanie potu nasila dodatkowo wysoka temperatura, oraz stres. Ten typ nadpotliwości nazywany jest nadpotliwością pierwotną (nie mającą żadnej przyczyny chorobowej). Ten typ nadmiernej potliwości leczymy iniekcjami toksyny botulinowej.

Przeprowadzając wywiad z pacjentem dowiadujemy się, że przyczyną nadmiernej potliwości może być określona jednostka chorobowa, ten typ nadpotliwości nazywany jest nadpotliwością wtórną. Jej przyczyną może być cukrzyca, nowotwór, choroba serca, choroby tarczycy, przewlekłe infekcje. U jej przyczyny leży także otyłość, lub menopauza. W tym przypadku leczenie polega na leczeniu choroby podstawowej, wyleczenie, lub też wdrożenie leczenia choroby podstawowej najczęściej normalizuje nadmierne pocenie, nie ma potrzeby podawania toksyny botulinowej.

Najbardziej skuteczną metodą leczenia nadpotliwości jest…. mycie. Często o tym zapominamy :).

W drogerii można zaopatrzyć się w dezodoranty i antyprespiranty, które neutralizują zapach potu, ale nie ograniczają jego wydzielania. Apteki oferują produkty zmniejszające wydzielanie potu i działające przeciwbakteryjne, zawierają one w swym składzie sole glinu, kwas borny, glikopirolan, roztwory kwasu taninowego. Produkty te stosowane są głównie na noc, niestety mogą powodować zaczerwienienie i swędzenie skóry. W gabientach fizjoterapii można skorzystać z zabiegów jonoforezy, jednak trzeba je często powtarzać, efekty są średnie.

W gabientach lekarskich stosowane są bardziej zaawansowane techniki leczenia. Podstawową metodą leczenia jest ostrzykiwanie okolic wydzielających pot toksyną botulinową. W zależności od okolicy podajemy od 100-200 jednostek toksyny botulinowej. Powoduje ona zmniejszenie wydzielania potu na około 6 miesięcy. Inną techniką jest chirurgiczne usunięcie zwojów nerwowych wspólczulnych, tzw sympatektomia. Zabieg ten wykonuje się najcześciej przy nadpotliwości okolicy pach, lub dłoni. Jest to zabieg chirurgiczny, przeznaczony dla pacjentów o bardzo dużej nadpotliwości.

Zabieg ten może spowodować nadpotliwość w innych okolicach, jest to reakcja kompensacyjna organizmu. Ośrodki dysponujące odpowiednim sprzętem laserowym mogą połączyć chirurgiczne usunięcie gruczołów potowych z liposukcją i zabiegiem laserowym. Endoskopowa końcówka lasera emituje energię w tkance  podskórnej dołu pachwego, uszkadzając w sposób trwały gruczoły potowe. 

W naszym gabinecie przeprowadzamy głównie 4 zabiegi na nadmierne pocenie się, leczymy nadpotliwość głowy, czoła, pach, dłoni i stóp. Niekiedy pacjenci dodatkowo proszą o leczenie nadmiernej potliwości górnej wargi, czy okolicy lędźwiowej, ale jest to rzadkość. Nadmierne pocenie się głowy przeszkadza zarówno Panom, jak i Paniom. U mężczyzn, mających krótkie włosy pot zwykle spływa po czole, karku, u Pań, nadmierna potliwość skóry głowy uniemożliwia dbanie o włosy i ułożenie fryzury, po kilku godzinach od umycia włosów są one sklejone i mokre.

Zabieg leczenia nadpotliwości skóry głowy jest zabiegiem do którego pacjenci nie muszą się specjalnie przygotowywać. Po przeprowadzeniu konsultacji lekarskiej i zakwalifikowaniu pacjenta do zabiegu lekarz może od razu przystąpić do zabiegu. Standardowa dawka toksyny botulinowej to 100 jed, od niej rozpoczynamy leczenie. Toksyna botulinowa jest rozpuszczana w soli fizjologicznej i podawana w owłosioną skórę głowy, często także w okolicę czoła pacjenta. Jeżeli pacjent jest bardzo wrażliwy dodajemy do botoksu niewielką ilość znieczulenia, ale w większości przypadków nie jest to konieczne. Efekty zabiegu widoczne są po około 10 dniach od wstrzyknięcia toksyny botulinowej. Pacjent mniej się poci, jego komfort życia istotnie się poprawia.

Efekty zależą od pacjenta, u jednych efekt utrzymuje się około 6 miesięcy, ale mam też pacjentki, które wracają po około 8 miesiącach. Istotnym czynnikiem jest tutaj środowisko życia pacjenta, stres który mu towarzyszy na co dzień.

Nadpotliwość pach to przypadłość osób pracujących w stresie, na wysokich stanowiskach, paradoksalnie w klimatyzowanych pomieszczeniach. Osoby te, na spotkaniach służbowych, prezentacjach pocą się tak mocno, że nie tylko koszula jest mokra pod pachami, ale także żakiet, lub marynarka. Aby temu zapobiec wstrzykujemy toksynę botulinową w okolice pach. Przed zabiegiem, po kwalifikacji pacjenta, okolica pach jest znieczulana kremem. U niektórych wrażliwych pacjentów możemy ją znieczulić strzykawką podając w okolice pach znieczulenie nasiękowe.

Tak jak w przypadku nadpotliwości głowy, zabiegi zaczynamy od podania 100 jednostek toksyny botulinowej, podając po 50 jednostek pod każdą pachę.

Zabieg wykonywany jest igłą i strzykawką insulinową, bardzo cienką, która nie sprawia pacjentowi bólu. Lekarz przez zabiegiem wykonuje rysunek, zaznacza miejsce podania toksyny botulinowej, a potem podaje ją w niewielkich ilościach co 0,5 cm. Produkt rozchodzi się w skórze, przenika do tkanki podskórnej, nerwów blokując przewodnictwo nerwowe. Gruczoły potowe nie są stymulowane przez nerwy, nie wydzielają zatem potu, pacjenci są zadowoleni z efektów zabiegu. Nadpotliwość pach leczymy raz lub dwa razy w roku, zależy to od pacjenta, jego potrzeb i ilości wydzielanego potu. 

Leczenia nadpotliwości dłoni to zabieg dużo bardziej skomplikowany, niż leczenie nadpotliwości głowy, czy pach. Wymaga od lekarza wiedzy i umiejętności. Pocące się dłonie są przekleństwem dla pacjenta, utrudniają mu życie zawodowe, jak i prywatne. Niegrzecznie jest nie podać ręki rozmówcy, ale jak tu podać mokrą, zimną dłoń, z której kapie pot? 

Oceniając nadpotliwość dłoni, często używamy 4-stopniowej skali pocenia się. Stopień pierwszy to sytuacja, gdy pocenie jest niezauważalne, i nie wpływa na codzienną aktywność, stopień czwarty to pocenie nie do zaakceptowania, przeszkadzające w codziennych czynnościach, z dłoni regularnie skapują krople potu. W takiej sytuacji jedynym skutecznym rozwiązaniem jest podanie toksyny botulinowej.

W trakcie pierwszego zabiegu podaję 100 jednostek toksyny, po 50 jednostek na dłoń, jeżeli pacjentka wraca po 3 miesiącach i jest zadowolona z efektu, ale botoks nie w pełni zablokował wydzielanie potu możemy zwiększyć ilość jednostek to 75 na dłoń. Zwykle jest to wystarczające do zupełnego zablokowania pocenia dłoni.

Zabieg podania toksyny botulinowej w dłonie jest nieprzyjemny, w każdą dłoń należy wykonać około 40 ukłuć, jak to przeżyć? Wg mnie nie da się skutecznie znieczulić mokrych dłoni, bo krem znieczulający spływa po nich. Ja osobiście znieczulam pacjentów strzykawką, nasiękowo, blokując nerwy zaopatrujące dłoń. Jest to jedyna skuteczna metoda na wyłączenie bólu. Po znieczuleniu dłoni wykonujemy około 40 ukłuć, podając toksynę botulinową rozcieńczoną w soli fizjologicznej. 

Po zabiegu dłonie pacjenta są zdrętwiałe, dlatego nie polecam jazdy samochodem, zdrętwienie mija po około 2-3 godzinach. Pierwsze efekty zabiegu pacjenci widzą po 10 dniach od wstrzyknięcia toksyny botulinowej. Zabieg powtarzamy co 6-8 miesięcy.

Nadpotliwość stóp jest równie trudnym zabiegiem, jak nadpotliwość dłoni. Istotne jest tutaj prawidłowe znieczulenie pacjenta. Stopy znieczulamy tak jak dłonie nasiękowo, strzykawką, krem znieczulający zwykle spływa po mokrych stopach.

W stopy podajemy minimum 75 jednostek toksyny botulinowej, dlatego też w wielu gabinetach zabieg ten jest dużo droższy niż pachy, czy dłonie. Oczywiście możemy zacząć od 100 jednostek, ale może nie być to wystarczające. Tak jak dłonie, stopy też kłujemy wielokrotnie, zwykle podajemy toksynę botulinową w podeszwę stopy, jak i palce.

Niekiedy zdarza się, że pacjent ma odczucie, że pocenie się nie jest równomierne. Część stopy poci się mocniej, część słabiej. Wykonujemy wtedy próbę Minora. Posługując się odpowiednimi barwnikami, jodyną zabarwiamy stopę na żółto, a miejsce gdzie wydziela się pod, samoistnie barwi się na ciemnofioletowo.

Widzimy wtedy gdzie należy podać większą dawkę toksyny botulinowej, tak aby pacjent uzyskał oczekiwany efekt terapeutyczny. Pacjent po zabiegu nie powinien prowadzić auta, znieczulone stopy pozwalają chodzić, ale prowadzenie auta jest niebezpieczne. Znieczulenie ustępuje po około 2 godzinach, efekt zabiegu pojawia się po 10-14 dniach.

Po zabiegu nie wolno prowadzić auta, ze względu na znieczulenie dłoni, lub stóp. Objawy zdrętwienia dłoni, stóp mijają po około godzinie.

Toksyna botulinowa może częściowo porazić drobne mięśnie dłoni, stóp upośledzając przez pewien czas wykonywanie precyzyjnych czynności lub utrudniając chodzenie. Objawy te są przejściowe. Obowiązkowa kontrola lekarska odbywa się 2 tygodnie od zabiegu.

Uzyskany efekt, zmniejszenia potliwości utrzymuje się około 6 miesięcy, w tym czasie działanie toksyny botulinowej w czasie stopniowo zmniejsza się. Proszę pamiętać, że po podaniu toksyny w okolicę pach, stóp i dłoni nie zawsze dochodzi do całkowitego zablokowania pocenia się. Zmniejsza się ilość wytwarzanego potu, niemniej jednak pacjent nadal może się pocić.